برای انتقال مسیریابی اطلاعات در شبکه از دستگاهی به نام روتر استفاده می شود. برای مثلا روی شبکه اینترنت امکان ارسال اطلاعات از مسیرهای زیادی وجود دارد و انتخاب بهترین مسیر به عهده روتر است. وظیفه اصلی Router آن است که دو زیر شبکه را به یکدیگر متصل می کند که لزوما از نظر فیزیکی مستقیما به یکدیگر متصل نیستند. معمولا از اصطلاح سوئیچ لایه ۳ نیز برای Router استفاده میکنند. اما سوئیچ کردن اصطلاح غیر فنی و بازاری است و بهتر است به تکرار آن اتکا نشود. Router با هاب تفاوت دارد. هرچند که هاب ها میان دو شبکه مختلف قرار میگیرند اما هیچ مسیر یابی ای صورت نمی دهند و تنها بسته هارا از یک شبکه به شبکه یگر میفرستند. انواع روتر ها را میتوان به دو گروه عمده سخت افزاری و نرم افزاری تقسیم نمود : روتر های سخت افزاری : این نوع روتر های روتر هایی هستند که نرم افزار های خاص تولید شده توسط تولید کنندگان را اجرا می نماید . نرم افزار این نوع از روتر ها قابلیت روتینگ را برای روتر ها فراهم نموده تا آنان مهمترین و شاید ساده ترین وظیفه خود که ارسال داده از یک شبکه به شبکه دیگر است را به خوبی انجام دهند. اکثر شرکت ها ترجیح میدهند که از Router های سخت افزاری استفاده نمایند چرا که آنان در مقایسه با روتر های نرم افزاری دارای سرعت و اعتماد پذیری بیشتری میباشند. Router های نرم افزاری : این نوع از Router ها دارای عملکردی شبیه به روتر های سخت افزاری بوده و مسئولیت اصلی آنان نیز ارسال داده از یک شبکه به شبکه دیگر است. یک Router نرم افزاری می تواند یک سرویس دهنده NT ، یک سرویس دهنده نت ورک یا یک سرویس دهنده لینوکس باشد. تمامی سیستم های عامل شبکه ای مطرح دارای قابلیت های روتینگ از قبل تعبیه شده می باشند. در اکثر موارد از روتر ها به عنوان فیروال و یا Gateway اینترنت استفاده میکنند. مهمترین ویژگی های یک روتر: Router ها دستگاه هایی لایه سوم مدل مرجع( OSI) میباشند. Router ها مادامی که برنامه ریزی نگردند ، امکان توزیع داده را نخواهند داشت. اکثر Router های مهم دارای سیستم عامل اختصاصی خاص خود میباشند. Router ها از پروتکل های خاصی به منظور مبادله اطلاعات ضروری خود ( منظور داده نیست ) استفاده می نمایند.